Gruzja i Armenia dzień 21 drogą śmierci do Kutaisi i ten pech

Sobota, 16 lipca 2016 · dodano: 14.10.2016 | Komentarze 0

Zwinęliśmy biwak i przed nami ostatnia trasa na lotnisko w Kutaisi. Alternatywy nie było trzeba było jechać tzw. drogą śmierci Tbilisi -Batumi. Tam miejscowi przekraczają barierę wyobrażni za kierownicą. Na wąskiej szosie bez poboczy wyprzedzają na 3 go, spychają się z jezdni i jada na tzw. czołówkę. Miło nie było z perspektywy czasu uważam , ze ten odcinek lepiej było przejechać koleją. Po kilku km odkleiła się łata w dętce, dziura wielka nie ma szans na zaklejenie. Na stopa z kołem pojechałem do wulkanizacji gdzie założono profesjonalny gumowy opatrunek. Wróciłem innym stopem kilkanaście km dalej kolejna guma. Pozostała mi jeszcze dętka zakupiona w Armenii, ale z wentylem samochodowym w mojej feldze za mała dziurka. Za radą miejscowych udałem się do chytrego Borii , który miał w stodole mały warsztat za 5 lari ( 10 pln ) przewiercił mi felgę. Kilka km dalej znowu guma opiłek od wiercenia przebił dętkę. Kolejna wulkanizacja i jedziemy dalej jeszcze tylko 9 km dopcham bo czasu sporo. Okazało się , że armeńska dętka bardzo trwała jeżdzę na niej do dzisiaj a jest połowa pażdziernika i gum 0. Na trasie przydarzyła mi się niebezpieczna historia miejscowy bus nie chcąc najechać na auto przed sobą zjechał w prawo i potracił mnie w sakwy. Na szczęście nie było murków jakich wiele , barier czy skarp , pojechałem z 10 m w pole. Drogowy rozbójnik nawet nie wysiadł by zobaczyć co się stało. Na lotnisku przyjechał Gia z naszymi kartonami i przywiózł czaczę w podarunku byśmy miło Gruzję wspominali. BYLI PIECHURZY I ALPINIŚCI I ROWERZYŚCI ZACZĘŁA SIĘ WIELKA INTEGRACYJNA IMPREZA. NAD RANEM WSIEDLISMY DO SAMOLOTU DO WARSZAWY KOŃCZĄC NASZĄ WYPRAWĘ.

Pokaż trasę GPS
Jest szansa na dalszą jazdę © beduks

Pan wulkanizator i ja © beduks

Ostatni posiłek adżaruli © beduks

Szczęśliwy ,że się udało i nie ubili na tej drodze śmierci © beduks

To już jest koniec © beduks

Symbol Gruzji © beduks

Gia przekazuje podarunek czaczę © beduks

Wracamy cali i zdrowi © beduks

Kask Andrzeja wyprawy gruzińskiej nie przeżył © beduks

Czas wracać do kraju © beduks

Polacy polegli w bitwie integracyjnej czekają na lot © beduks

Prawie spakowani © beduks

Gruzja i Armenia dzień 20 wypoczynek w Poti.

Piątek, 15 lipca 2016 · dodano: 14.10.2016 | Komentarze 1

Pożegnaliśmy sympatycznych ukraińców i ruszyliśmy do portowego miasta Poti. Szybko poszło i znależliśmy się w niezbyt ładnym miasteczku. Atutem z pewnością był piękny park pełen cienia. Dosyć długo wypoczywaliśmy w cieniu drzew.. Na obiad zjedliśmy prawdziwy turecki kebap w lawaszu. Trzeba przyznać, że tak dobrego dania w tym stylu nigdy nie jadłem ogromna porcja za 8 lari i fantastyczne smaki wschodu. Kilkanaście km na południe od miasta znależliśmy piękną plażę niezwykle urokliwą. Zaczęliśmy rozbijać namioty , gdy przyjechała policja myślałem, ze nas przegnają nic z tego zapewnili, ze będą nas ochraniać. Póżniej wrócili i powiedzieli, że komendant policji proponuje nam nocleg na posterunku. Plaża była tak niesamowita, że zostaliśmy w naszym pięknym miejscu. Było ognisko spokój,cisza i szum fal zdecydowanie najpiękniejszy biwak. W nocy policjanci przyjechali postali z godzinkę i pojechali do siebie , poziom bezpieczeństwa w Gruzji porostu mega wielki.

Pokaż trasę GPS
Kościół w Poti © beduks

Takie relikty komuny © beduks

Morza Czarnego brzeg © beduks

Biwak nadmorski piękny © beduks

Policja gruzińska będzie czuwać © beduks

Ognisko nadmorskie © beduks

Klimat taki jakiś nierealny © beduks

Nasza wyprawa dobiega końca © beduks

Ostatni zachód nad morzem Czarnym w Gruzji © beduks

Gruzja i Armenia dzień 19 magnetyczne piaski Ureki

Czwartek, 14 lipca 2016 · dodano: 10.10.2016 | Komentarze 0

Rankiem wyjechaliśmy z Batumi dosyć ruchliwa szosą. Na trasie poznaliśmy ukraińska parę Władymira i świetnie zachowana Ludmiłą ( rower i ruch daje młodość to żywy przykład). Mijaliśmy się do Ureki kilka razy i w końcu razem nocowaliśmy pod namiotami nad morzem. Było wino, tańce i śpiew. Było fajnie, graliśmy nawet w kartofla. Na trasie wypadek harmonijkowy potłukło się kilka aut dziko jeżdżących gruzinów. Ureki słynie z magnetycznych plaż mających działanie zdrowotne. Piach ma kolor czarny lekko błyszczący a ludzie się w nim zakopują. W nocy zaatakowały nas krowy które przyszły posilić się czym popadnie w okolicy takie stadko wszystkożerców.

Ureki ( gruziński : ურეკი) to miasto i nadmorski klimatyczny ośrodek na czarnomorskim wybrzeżu Gruzji . Położony w Ozurgeti dzielnicy w rejonie Guria , Ureki jest 60 km na północ od Batumi i około 300 km na zachód od stolicy kraju Tbilisi . Znajduje się 4 metrów nad poziomem morza i liczy 1.422 (2005 all-Georgia Census). ^[1] To otrzymał status miasta w 1953 roku. W przeciwieństwie do wielu obszarów na Morzu Czarnym, w Ureki plaże są piaszczyste, a nie pokryte kamyków
. Piasek w Ureki jest klasyfikowany jako czarny piasek i ma właściwości magnetyczne , które niektórzy uważają leczeniu wielu problemów zdrowotnych, w tym chorób układu krążenia. Stąd Ureki nazwa, która jest zmodyfikowaną wersją tureckiego słowa "Jurek", czyli "serce".

Pokaż trasę GPS
Kim nas żegna w Batumi © beduks

Nasz fenomenalny hostel © beduks

Ostatni tunel © beduks

I Batumi zostaje w tle © beduks

Fajne miejsce UREKI I TAKIE ZDROWOTNE © beduks

Ostatni ostryj wołowina marzeń © beduks

Plaże Ureki © beduks

Konik niewielki © beduks

Nasz biwak w Ureki © beduks

Tańce gruzińskie spontaniczne © beduks

Nasi ukraińscy przyjaciele © beduks

Gruzja i Armenia dzień 18 dzień wolny w Batumi.

Środa, 13 lipca 2016 · dodano: 10.10.2016 | Komentarze 0

Rankiem wróciliśmy do miasta , w drodze trochę pobłądziliśmy i trzeba było wzdłuż kolejki górskiej trawersować spore zbocze. Zaczęliśmy szukać kwatery. Szło opornie ceny były zaporowe. Na jednej z bocznych uliczek tam gdzie dzień wcześniej się posilaliśmy był hostel. I to był strzał w 10. Początkowo marudzili , że nie ma miejsc ale w końcu umieścili nas na sporej sali z piętrowymi łóżkami w krainie globtroterów. Kąpiel, posiłek, pranie i wycieczka na bazar gdzie zakupiłem sporo egzotycznych przypraw w tym niezwykłą sól swanecką. Po powrocie do hostelu okazało się, że w naszej sali jest sporo nowych twarzy. I zaczęła się międzynarodowa impreza której nigdy nie zapomnę. Ormiańsko gruzińsko ukraińsko szwajcarsko koreańsko polska biba na 100 fajerek. Gospodarz był niesamowity napiekł pysznych placków kukurydzianych ze sportowym pozdrowieniem: ze sportowym pozdrowieniem: zrzuty załatwił pyszne śledzie i napitki było bardzo interesująco i miło.  Był sympatyczny Paweł ze Szczecina z dziewczyną opowiadał dowcipy grał na gitarze i tłumaczył na angielski. Był prawdziwy bojownik ukraiński walczący z separatystami który wydostał się z niewoli, byli dwaj szwajcarzy studiujący w Moskwie. Była stomatolog świeża z Kijowa i artysta z Erewania. W trakcie przyjechał Kim koreańczyk z Seulu który z domu wyjechał na rowerze w 2010 roku po prostu bikowy kosmita. Jakoś tak szybko czas zleciał, że obudziłem się rano.
Pokaż trasę GPS
W takim pięknym miejscu biwakowaliśmy © beduks

Las bambusowy pod Batumi © beduks

Arbuzowe giganty © beduks

Mięsko na bazarze © beduks

Placki śliwkowe pycha © beduks

Ach te przyprawowe zapachy © beduks

Na bazarze wina i czaczy nie brak © beduks

Klimaty bazarowe © beduks

Mój hit zielony pomidor faszerowany czosnkiem i świeżymi ziołami © beduks

Tka bojownika o wolność Ukrainy © beduks

Z panią stomatolog z Kijowa i artystą z Erewania © beduks

Sungwon Kim Koreański mistrz świata 6 lat w podróży © beduks

Jego sfatygowany bike © beduks

Gruzja i Armenia dzień 17 Batumi, ech Batumi

Wtorek, 12 lipca 2016 · dodano: 04.10.2016 | Komentarze 0

Wjechaliśmy dosyć sprawnie i szybko do czarnomorskiego kurortu przez duże K Batumi. Miasto z subtropikalnym klimatem i wschodnią kulturą imponuje. Masa przeróżnych budowli, przypomina lekko Dubaj choć nie są tak wysokie. Przez 4 lata kiedy byłem poprzednio miasto wypiękniało i nabrało klasy. Przejechaliśmy nadmorską rowerostradą do centrum, tam kąpiel w morzu i opalanie. Z dziwów był facet z tresowaną kurą która sama wskakiwała na kierownicę roweru i dumnie jechała. Po południu posiłek w małym barze oczywiście lokalne chaczapuri adżaruli. Plan był taki albo jedziemy za miasto na camping , albo śpimy na leżakach na plaży, oba nie wypaliły. Na leżakach nie było żle tylko komary spać nie dawały. Andrzej rozbił namiot przy centralnej promenadzie ja postąpiłem podobnie choć miałem złe przeczucia. Krótko przed północą przyszła straż miejska i grzecznie kazała się zwijać. Na zachodzie pewnie byłby gruby mandat. Co było robić,  z lekko depresyjnym Andrzejem przejechaliśmy za miasto i tam na dzikiej plaży poszliśmy spać wśród szumu fal. Tego fragmentu nie ma na gps bo wyłączyłem go wieczorem.
Pokaż trasę GPS
Start do Batumi © beduks

Batumi to ma  ściechy © beduks

I Love Batumi © beduks

Jest miło cel osiągnięty © beduks

Wieża ażur © beduks

Miasto zachwyca © beduks

I jak tu nie kochać © beduks

Budowle ciut futurystyczne © beduks

Plaża Butumska © beduks

Twarda poducha © beduks

Nocą wygląda obłędnie © beduks

Kawka w Batumi © beduks

Ten kurzany treser © beduks

Kura jedzie bo chce © beduks

Taki gruziński Dubaj © beduks

Maja fantazję © beduks

Adżaruli w pełnej krasie © beduks

Stara wysotka miasta © beduks

Te brzydkie panie co robia dobrze ... wsie tam uszły na lato i Alfik jaki piękny © beduks

Rowerzysta z kraju Putina © beduks

Wieżyczka widokowa © beduks

Grające fontanny © beduks

Gruzja I Armenia dzień 16 a morze Czarne było tak blisko

Poniedziałek, 11 lipca 2016 · dodano: 30.09.2016 | Komentarze 0

Wyszliśmy rano z naszego dzikiego noclegu i pięknym kanionem zjeżdżaliśmy w kierunku Batumi. Plan był taki , że nocujemy nad morzem. Po drodze turystyczne śniadanie pod wiatą bo popadywał deszcz. Widoki przecudne wodospady kaniony i te górskie widoki. W zasadzie nasza górska przygoda dobiegała końca. Okolice Batumi też są górzyste , ale to tylko takie hopki góra 100 m. W jednej miejscowości zrobiliśmy sesję przy wodospadzie. Wpadliśmy do sklepu i WPADLIŚMY na gruzińską gościnność. My ostatnie kabanosy oni czaczę. Nie chcąc przesadzić pojechaliśmy kilkaset metrów do restauracji uczcić dojechanie do morza Czarnego winem zostało tylko 23 km. Tam lokalni biznesmeni zaprosili nas na prawdziwą bigatą suprę. Rybki były przepyszne. Ale o dalszej jeżdzie mowy nie było. Na malowniczym brzegu rzeki rozbiliśmy namioty i wygrzewaliśmy się na popołudniowym słońcu. Morza Czarnego tego dnia nie udało się zobaczyć.
Pokaż trasę GPS
Ruszamy po ciekawym noclegu © beduks

Śniadanie mistrzów © beduks

Ruskie też pamiątki pozostawili © beduks

Andrzej na ulicy © beduks

Rzeka płynie do Morza Czarnego © beduks

To jest most dla mało bojażliwych © beduks

Silna grupa z Ukrainy © beduks

Kaniony kaniony © beduks

Wodospadzik lokalny © beduks

To już poważne dzieło natury © beduks

Zaczęło się niewinnie © beduks

Zachodzi go z tyłu © beduks

Wino przedniej jakości © beduks

Supra prawdziwie gruzińska © beduks



Miejsce naszego biwaku © beduks

Andrzej na biwaku © beduks

Rower już wypoczywa © beduks

Nasze obozowisko © beduks

Buty wyprane © beduks

Całkiem fajne miejsce na nocleg © beduks

Gruzja i Armenia dzień 15 bezdroża i wertepy.

Niedziela, 10 lipca 2016 · dodano: 25.09.2016 | Komentarze 0

Po wygodnym noclegu ruszyliśmy dosyć dobrym asfaltem lekko pod górkę do Adigeni. Zaraz za tym miasteczkiem rozpoczynał się legendarny dla rowerzystów podjazd na przełęcz pod Khulo. Brama do Azji lub do Europy. 38 km mordęgi po kamlotach załamuje. Po drodze była chatka bar z miejscowymi specjałami. Asfaltu brak niby kiedyś był ale się całkiem sfilcował. Na przełęczy spotkaliśmy Francuzów jadących do Japonii wyprawa na rok. Za Khulo anglika z Londynu na poziomce zmierzał do Chin. Kolacja w restauracji a co nam tam. Zaczął padać deszcz i zaczęliśmy szukać schronienia na drodze był opuszczony hotel w nim otwarte okno i małe pomieszczenie z 2 łózkami, władowaliśmy się o zmroku razem z rowerami. Było ciepło, sucho, spokojnie i egzotycznie.



Pokaż trasę GPS
Andrzej pomaga małej dziewczynce © beduks

Dziko i przyrodniczo © beduks

Krowie historie nieustannie © beduks

Kochają mosty © beduks

Chaczapuri w chatce w górach © beduks

Andrzej gotuje pierogi © beduks

Z francuzami w górach wyprawa na rok © beduks


Mżawka i chmury 2025 mnpm © beduks

Na przełęczy pod legendarnym Khulo © beduks

W kierunku Khulo © beduks

Pan z Londynu na poziomce do Chin © beduks

Kanion gruziński © beduks

Czas szukać noclegu © beduks

Gruzja i Armenia dzień 14 do Acchalciche.

Sobota, 9 lipca 2016 · dodano: 23.09.2016 | Komentarze 0

Po wysokogórskim noclegu zaczęliśmy zjeżdzać w zielone doliny, temperatura rosła z każdą chwilą. Dojechaliśmy do miasteczka Achalkalaki jednego z większych w tym najbiedniejszym rejonie Gruzji. Rozpoczęła się najprzyjemniejsza zjazdowa ( podjazdy na tym etapie to 427 m zjazdy aż 1631 z 2150 m zjechaliśmy na 1024 mnpm)  część trasy.
Mijaliśmy piękny zamek na wzgórzu i liczne kramy z owocami i winem . Etap długi, ale bardzo przyjemny. W Acchalciche na wzgórzu piękny zamek i znależliśmy tania kwaterę z bardzo dobrymi warunkami nieopodal z widokiem na ta zacną budowlę. Pranie Andrzej kolacja ja i była dosyć wystawna w wygodnym wielkim łożu można było zebrać siły na następny etap.

Pokaż trasę GPS

I wiemy gdzie jesteśmy © beduks

Kwitnę na trasie © beduks

Tu zabłądziliśmy © beduks

Czy to wagon ? może kiedyś teraz to poważny most przez rzekę kreatywność ponad wszystko © beduks

Zamek górski a właściwie ruiny © beduks

Oczarowany AS © beduks

Fajna zielona górka © beduks

Dla tych widoków warto było się wysilać © beduks

Trasa zjazdowa jak miło © beduks

Zamczysko godne uwagi © beduks

Zamek przedni © beduks

Miasto na A bardzo historyczne © beduks

Kolacja prawie na zamku © beduks

Zmachał sie to i śpi zasłużenie © beduks

Gruzja i Armenia dzień 13 wracamy do Gruzji.

Piątek, 8 lipca 2016 · dodano: 20.09.2016 | Komentarze 1

Rano przy składaniu namiotów lunął silny deszcz. Obsługa stacji paliw wsparła nas daj ac nam do dyspozycji całkiem wygodny pokój socjalny. Niebawem przyszła pani z restauracji i przygotowała dla nas bardzo smaczne wprost królewskie śniadanie. Czego tam nie było ? Smakołyki regionalne i domowe przetwory dostaliśmy również paczki na drogę z owocami. Deszcz nie ustawał cóż trzeba ruszać po mokrym. Droga wiodła cały czas lekko pod górę. Zaraz za miastem wyszło słońce i zrobiło się pięknie , choć nie do końca bo znowu złapałem gumę. Długo i namiętnie podjeżdżaliśmy w kierunku gruzińskiej granicy , było coraz wyżej i coraz chłodniej. Przejście granicy bez problemów choć sama placówko co nie co egzotyczna i dzika. Rozpoczął się najtrudniejszy chyba odcinek na wyprawie. Jechaliśmy pod górkę ok 5 % i nie to było najgorsze tylko bardzo silny chodny przeciwny wiatr , który zabierał siły, droga też  była kiepskiej jakości. O czym powiedzieli nam niemieccy rowerzyści mijani przed granicą. Ubieraliśmy coraz to nowe ubiory bo temperatura na płaskowyżu spadła do 9 stopni . Przed kolacja dotarliśmy do wiejskiego sklepu na zakupy. Dostaliśmy pyszny kawał sera od mieszkańca w prezencie a co prawdziwy rarytas. Tylko dlaczego oni chodzą w zimowych czapkach latem. Na wysokości 2150 mnpm rozbiliśmy namioty zjedliśmy kolejna jajecznice , myć nie było się gdzie więc dzień dziecka. Mocno zmęczeni poszliśmy spać na naszym wysokogórskim biwaku. za 3 km będzie 1000 km na wyprawie.
Pokaż trasę GPS
Śniadanie mistrzów © beduks

Armeńsko polska kulinarna integracja © beduks

Ku granicy © beduks

Masa mięska © beduks

Co raz bliżej do Gruzji © beduks


Drogi gruzińskie czyli pułapki © beduks

Spokojnie plenerowo bez aut i ludzi © beduks

Spokój i bardzo fajna traska © beduks

Szaszłykowa dolina © beduks


Teraz tylko zjazdy jak miło © beduks


Aura jest z nami i AS © beduks


Takie owoce sprezentowane © beduks

Miasto gdzie królują krowy © beduks

Wolność dla woła © beduks

Niemcy wymiatają © beduks

Jazda jazda © beduks

Biwak płaskowyżowy © beduks

Tylko dlaczego ludzie chodza tu w czapkach latem? © beduks


Górski płaskowyż jest chłodno 6 stopni © beduks

Niby wysoiko a gór nie widać © beduks

Nasz wysokogórski nocleg 2150 mnpm © beduks

Gruzja i Armenia dzień 12 Erewań i przejazd do Gumri.

Czwartek, 7 lipca 2016 · dodano: 08.09.2016 | Komentarze 0

Rano patrzę za okno jest lazur. To będzie Ararat. Pobiegłem w miasto i pytam skąd widać i szczęka czy żuchwa opadłą . Majestatyczna góra wyłaniająca się spośród chmur była zupełnie czymś innym co do tej pory widziałem. Po śniadaniu wyjechaliśmy za miasto i święta góra Ormian położona tuż za turecka granicą widoczna była jeszcze lepiej. Cała seria fot i jedziemy główną drogą na Erywan. Bardzo ciepło. Wydaje się, ze jazda do szarej smutnej i bezwyrazowej stolicy Armenii był jednak błędem. W lekkim stresie przedarliśmy się do centrum. Miasto koszmarek nawet centralny plac taki sobie. Do pięknego Tblisi Erywan nie ma szans. Kolejne przejeżdżanie tego sporego i ruchliwego miasta było bez sensu stąd wsiedliśmy w pociąg do Gumri który jechał powoli i długo klucząc pomiędzy górami. Już o zmroku wysiedliśmy w tym jednym z większych miast Armenii i rozbiliśmy się nieopodal stacji paliw. W pociągu degustowaliśmy pyszne wino z granatów, pierwszy raz miałem okazję, jest doskonałe.

Pokaż trasę GPS


Pierwsze spotkanie z Araratem i Lenin też patrzy © beduks

Pierwsze silne doznania © beduks

Plac naczelny miasta Ararat © beduks

Ararat sprzątany © beduks

Potęga 5 tysięcznika różnica poziomów 4600 m © beduks

Góra wielka silnie historyczna © beduks

Z Araratem w tle © beduks

Butelki do koniaku © beduks

Koszmar stolica Armenii © beduks

Centrum Erywana © beduks

Dworzec główny Erywan © beduks

Gość na koniu tu wszystkie pomniki są z koniem © beduks


muzeum kolejnictwa na dworcu Erywan © beduks

Wycieczkowiec Erywański © beduks

Na dworcu głównym w Erywaniu halo tu Erywan ( wino z granatów) © beduks

Tym pojedziemy do Gumri © beduks

Żegnamy Ararat © beduks

Przed Gumri © beduks

Towarzyski Polak z Kaszub © beduks